degoe's
Hier heef ik een korte uitleg over degoe's; ben ook bezig met een website te maken waardat je extra informatie kan vinden over degoe's .
lengte : 12 - 19 cm
gewicht : 170 - 300 gram
staart : 10 - 16 cm
aantal jongen : 1 - 8 stuks
Herkomst en eigenschappen
De degoe is een cavia achtige en komt in het wil voor in midden-chili.
Hij leeft daar in zeer grote groepen in bossen en in het stuikgewas.
degoes worden al zeer lange tijd in gevangenschap gehouden en zijn ook in grote groepen in sommige dierentuiten te bewonderen.
De dieren zijn het meest actief in de ochtend en de late middag.
In gevangenschap kunnen ze heel tam worden.
Van nature zijn degoes uitgesproken brutaal en nieuwgier.
Zeker als ze gewend is aan zijn omgeving en het dier zich thuis voelt, zal hij zich af en toe vocaal laten horen.
De meeste dieren hebben een wildkleur, maar er zijn tegenwoordig ook degoe's in andere kleuren zoals blauwachtig en zwartachtig te zien.
Voeding
Ze leven van oorsprong in een omgeving die hoofdzakelijk dor, droog en ruw is?
Er groeien veel struiken, dorre grassen en kruiden, maar nauwelijks sappig fruit, olierijke granen en zaden en zeker geen chips en snoepgoed!
De spijsvertering van de degoe is helemaal toegesneden op het voedsel dat hij gewend was in zijn oorspronkelijke leefgebied ; dorre plantendelen met veel ruwvezel, gras z dor als hooi en vrijwel zeker alf en toe een insect.
Degoes staan erom bekend dat zij vaak aan de bast van struiken en bomen knagen en daarmee schade toebrengen aan het landschap.
De enige vruchten die ze zo af en toe eten, zijn die van de stekelige peercactus.
Degoes zijn in gevangenschap echte alleseters.
Er is vrijwel niets dat ze niet lusten en daarin schuilt nu juist het grote gevaar!
Het is heel belangrijk om degoes net als chinchilla's in iets mindere maten, geen vette of zoete voedingstoffen te geven.
Degoes hebben om de een of andere, tot op heden onduidelijke, reden een probleem met het verteren ban bepaalde suiker.
Er bestaan verschillende suikers, die ruwweg onderverdeeld kunnen worden in enkelvoudige en meervoudige suikers.
Enkelvoudige (korte) suikers verbranden veel sneller dan meervoudige (lange).
Het zijn juist de korte suikers die bij degoes voor problemen zorgen.
Ze zijn vooral te vinden in kristalsuiker, honing en fruit, maar ook (veel minder herkenbaar) in andere voedingsstoffen.
Wanneer degoes via hun voedsel enkelvoudige suikers binnenkrijgen, ontstaat er na verloop van tij een soort diabetes (suikerziekte) en kunnen ze ook blind worden.
Suikers uit granen kunnen ze wel verdragen.
In de oorspronkelijke leefomgeving van degoes komen evenmin vette of oliehoudende granen en noten voor.
De zaden die ze eten bevatten vaal wel wat vet, maar in zee beperkte maten.
Het vet dat de degoes niet verbruiken, slaan ze op in hun lever.
Bij overmatige vetopname leidt dat (vooral bij de vrouwtjes) tot leveraandoeningen, waarbij de lever giftige stoffen gaat produceren en afgeven.
Veel vet en oliën zin te vinden in noten, pinda's; zonnebloem- en pompenpitten, granen en sommige zaden zoals lijnzaad.
Noten en pinda's bevatten zelfs zo veel olie en vet dat degoes ze helemaal niet mogen eten!
Een enkele zonnebloempit als traktatie is geen probleem.
Zorg dat het voer maar een beperkte hoeveelheid granen bevat.
Ook vette en oliehoudende granen kunnen door de degoe slecht worden verteerd.
De degoes is een alleseter.
Als basis kan hij een mengeling van cavia- en knaagdierenvoer krijgen, aangevuld met groente, fruit gedroogd brood, kattenbrokjes, wilgen- en fruitboomtakken, dennenappels en noten.
Degoes hoeven geen extra vitamine C te krijgen, zoals cavia's, maar vitamine C hoor wel thuis in een uitgebalanceerd menu.
huisvesting
De degoes moet een verblijf hebben dat zeer knaagbestendig is.
Het kan bestaan uit een grote knaagdierenkooi of volière, maar een grote glzaen bak met een goed afsluitbare bovenkant kan ook.
Omdat degoes alles kapot bijten kunt u zeker een waterbak dan een waterfles geven.
Het is ook mogelijk de dieren buiten te houden.
U heeft dan minder contact met ze, maar ze leiden er wel een natuurlijker leven.
Degoes kunnen goed samen in een volière met bv. de wilde cavia of eekhoorns.
In het verblijf zit een ontsnappingsvrije bodem waarin de dieren toch holen kunnen graven om zicht te beschermen tegen bepaalde weertypen.
Verzorging
De dagelijkse verzorging van de degoe bestaat uit het geven van vers water, voer, groente en fruit.
De kooi moet 1 x per week worden schoongemaakt, en fris hooi mag nooit ontbreken?
Het is niet nodig om te vacht te borstelen of wassen.
Wel vinden de dieren het heerlijk om een zandbak met chinchillezand te nemen.
De oranje tanden en nagels moeten regelmatig gecontroleerd worden, maar geven zelden problemen.
Net als chinchilla's en woestijnmuizen, nemen ze graag een bad in stof of zand.
Hiermee halen ze viezigheid en vet uit hun pels.
Dieren die regelmatig baden, krijgen een prachtige vacht.
Degoes maken echter van een permanente zandbak een puinhoop.
Ze gooien er van alles in water, voedstelresten en uitwerpselen?
Daarom kunt u beter een aparte zandbak gebruiken die u elke dag een poosje in het verblijf zet?
Voor het zandbak kunt u het best speciaal chinchillezand gebruiken.
Dat is heef fijn van structuur en beschadigd de tere vacht niet.
Het is in vrijwel elke dierenspeciaalzaak verkrijgbaar.
Fokken
Degoes zijn geslachtsrijp op een leeftijd van 10 tot 12 weken, maar het is beter om ze pas op een leeftijd van 5 maanden in te zetten voor de fokkerij.
Eens in de 2 tot 3 weken is het vrouwtje bronstig.
Na een draagtijd van 80 tot 90 dagen bedraagt het aantal jongen 4 tot 8.
De diertjes komen behaard en met open ogen ter wereld.
Na een paar dagen gaan ze de omgeving al verkennen.
De jonge dieren worden tot ongeveer 5 weken gezoogd, maar ze knabbelen van af 2 weken al wat mee.
Omdat het dieren zijn die in groepen leven, is het beter om meerdere dieren bij elkaar in een koot te houden.
Pas wel op voor een teveel aan mannetjes in een kooi samen met vrouwtjes.
De seksen kunnen ook apart worden gehouden als men geen jongen wenst.
Het best kunnen den dieren als groep van jongs af aan bij elkaar opgroeien.
Staart
Degoes hebben vaak maar een halve, een kwart of driekwart staart, dit verschijnsel is heel kenmerkend voor deze diersoort.
De degoes heeft namelijk een zogeheten 'tweede leven' in zijn staart.
Als hij door een roofdier ( of een onhandige verzorger) bij zijn staart word gegrepen, stroopt de huid daarvan af en kan het dier zich snel in veiligheid brengen.
Het stuk staart zonder vel bloed weliswaar, maar niet hevig.
De degoe zal het huidloze stuk van zijn staart afknagen, zodat een stompje overblijft.
Het verdwenen stuk staart zal niet meer aangroeien, zoals bij een hagedis bv. gebeurd.
Degoes lijken geen nadelige gevolgen te ondervinden van dit staartverlies, hoewel ze hun staart wel gebruiken als evenwichtsorgaan bij het klimmen.
Omdat de huid van de staart zo loszit, mag u een degoe dus nooit aan zijn staart vastpakken (zoals dat bij tamme ratten en gerbils vaak wel gebruikelijk is).
Staar
Een zeer bekende probleem bij oudere degoes is cataract of grauwe staat.
Er verschijnt dan een grauwblauwe vlek op het netvlies van degoe.
Het dier lijkt er geen of weinig last van te hebben, maar het gezichtsvermogen gaat snel achteruit en op den duur kunt u merken dat de degoe geen afstand mee kan schatten bij springen en dat hij minder actief wordt.
Omdat deze aandoening vaak optreed op oudere leeftijd, wanneer het dier toch al wat minder actief is wordt cataract niet meteen erkend.
De aandoening is niet dodelijk, maar kan uiteindelijk wel tot volledige blindheid leiden.
Er bestaat wel een behandelingsmethode, maar daarmee kan het proces alleen maar gestopt dan wel vertraagd worden.
Volledige gezing is niet mogelijk.
Er is een aanwijsbaar verband tussen het voorkomen van gauwe staar in combinatie met suikerziekte.